Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

Είπα να μείνω λιγάκι μόνος...

Ημέρα ηλιόλουστη και λαμπερή! Όλα φαίνονται να κυλούν ομαλά μετά τις χριστουγεννιάτικες γιορτές και ο κόσμος φαίνεται να μπήκε στη ρουτίνα. Εγώ, αποφασισμένος να χαλαρώσω λιγάκι απ’ όσα τράβηξα την περασμένη χρονιά, είπα να μείνω λιγάκι μόνος, να σκεφτώ, να δω λίγο τον εαυτό μου και να αφοσιωθώ στις σπουδές μου. Δυστυχώς, η μοίρα έμελε άλλα για μένα..


2008

Η γνωστή ιστορία με το
Black - Χ (αν αναρωτιέστε ποιος είναι αυτός, κοιτάξτε σε προηγούμενες μου αναρτήσεις και θα μάθετε) και η ιστορία με το J.

Ο
J λοιπόν, είναι ένα ωραίο παιδί γύρω στα 25. Δεν θυμάμαι ακριβώς με ποιες συνθήκες και πως, αλλά ήρθαμε πιο κοντά την περίοδο όπου ο Black - Χ μου αποκάλυψε τη πραγματική του ταυτότητα, αν δεν απατώμαι. Το J τον γνώριζα αρκετά χρόνια πριν, αλλά ποτέ μου δεν ήξερα, αλλά ούτε υποψιάστηκα ότι είχε άλλα ενδιαφέροντα και προτιμήσεις. Μέσα από μια αθώα κουβεντούλα αρχικά, όπου είχαν προκύψει κοινά ενδιαφέροντα, αρχίσαμε δειλά - δειλά να ερχόμαστε πιο κοντά. Δυστυχώς, η μοίρα πάλι, έμελε άλλα.. Ο J ήταν σε σχέση εκείνη την περίοδο και ήταν κάπως στα μαχαίρια. Αυτό βέβαια, το έμαθα όταν αυτός είχε καταλάβει τι άρχισα να αισθάνομαι εγώ για εκείνο και μου το είπε με πλάγιο τρόπο.. Αν και με είχε πειράξει, είπα να σταθώ και πάλι στα πόδια και όπως ήταν φυσικό, με την πάροδο των ημερών χαθήκαμε..


2009
Εντελώς δυναμικά, αποφάσισα να αφοσιωθώ πλήρως στις σπουδές μου, αφήνοντας μια για πάντα πίσω τα όσα προέκυψαν το 2008. Αλλά πάλι, η μοίρα έμελε άλλα για μένα..


Εμφανίζεται ξανά ο
Black - Χ, συνεχίζεται η ιστορία με τα καθημερινά μηνύματα στο κινητό με το Βασίλη (αν έχετε και εδώ απορία, πάλι κοιτάξτε σε προηγούμενη μου ανάρτηση) και εκεί που δεν το περίμενα, να και ένα μήνυμα εξ ουρανού από το J!!!

Καταρχάς, ας το πάρουμε κάπως από την αρχή για να καλύψω μερικά σκοτεινά σημεία ή σημεία τα οποία προέκυψαν.


Όπως ξέρετε, είδα το
Black - Χ μετά από πολύ καιρό. Μετά από λίγε μέρες της τυχαίας μας συνάντηση, είχαμε ξανασυναντηθεί πάλι την ίδια ημέρα την άλλη εβδομάδα και μετά πάλι. Την 3η φορά δεν μείναμε μόνο με την επικοινωνία με τα μάτια, αλλά μιλήσαμε και είπαμε τα τυπικά τι κάνεις και όλα τα σχετικά, αλλά εγώ σε εντελώς ψυχρό ήθος. Προχθές μου στέλνει μήνυμα στο κινητό, αλλά εννοείται πως εγώ δεν απάντησα, και την επόμενη ημέρα βάζει στο status του στο προφίλ του (αξίζει να αναφέρω εδώ, ότι το τελευταίο καιρό μέρα παρά μέρα, έβαζε κάτι παράξενα status, λες και απευθύνονται σε κάποιο συγκεκριμένο άτομο): «πρέπει να αποφασίσω σε 2 μέρες». Σημειωτέο, πως σε 2 μέρες είναι η μέρα όπου θα συναντηθούμε και πάλι!!

Ο
J, από την άλλη, μου έστειλε μήνυμα για ένα άσχετο θέμα και καταλήξαμε τις τελευταίες μέρες να μιλούμε μέρα παρά μέρα. Από τις συνομιλίες μας ανακάλυψα πως τώρα είναι μόνος και στα όσα μου λέει κάθε φορά, νιώθω ότι προσπαθεί να μου πει κάτι αλλά δεν το λέει..

Τέλος, με το Βασίλη συνεχίζουμε να μιλούμε όλο και περισσότερο, αν και του ξεκαθάρισα τη θέση μου και σήμερα μου στέλλει το εξής μήνυμα: «
σε έχω επιθυμήσει και σε σκέφτομαι συνέχεια».


Εγώ τώρα τι να κάνω; Που ήταν όλο αυτό καιρό αυτοί και τι θέλουν τώρα που αποφάσισα να ακολουθήσω το «
μοναχισμό»; Εγώ τι πρέπει να κάνω αν προκύψει αυτό που αρχίζω φοβάμαι;


Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Back 2 Back

Αγαπητό μου κοινό (όσοι βέβαια με διαβάζεται),

Θα έχετε είδη παρατηρήσει, ότι έχω αρκετό καιρό να γράψω κάτι.. Ίσως να μου έχουν στερέψει πλέον τα λόγια.. τι να πω; Όλοι κάποια στιγμή νιώθουμε ένα μεγάλο καινό και βυθιζόμαστε μέσα στην απομόνωση. Απομόνωση, όχι κοινωνική, αλλά αισθηματική. Η ρουτίνα μου είναι τέτοια που δεν είμαι σχεδόν ποτέ μόνος. Όλο και κάτι θα πρέπει να κάνω. Πράγματι, όλο αυτό το διάστημα έχουν γίνει πάρα πολλά, αλλά περί αισθηματικού & σεξουαλικού τομέα, τίποτα. Πλέον, αυτό το κεφάλαιο, έχει τελειώσει. Μπορεί να φοβάμαι.. ή να μην έχω το θάρρος.. Νιώθω ότι δεν έχω δυνάμεις να μπω σε μια τέτοια διαδικασία.. αφού ξέρω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα..



ΥΣ: Όσοι και αν γιορτάζεται ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! Καλή ημέρα Αγίου Βαλεντίνου!


Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

«Καλή σου μέρα!»

Σήμερα, έλεγα να στείλω πρώτος μήνυμα, το γνωστό «Καλή σου μέρα!», ενός πολύ κοντινού μου φίλου, όπου θα τον ονομάσω Βασίλη, αλλά πάλι με έχει προλάβει. Δυστυχώς, με τα βίας αποχωρίζομαι το ζεστό μου κρεβατάκι και το αγαπημένο μου μαξιλαράκι, και ως συνήθως πάντα αργό στα πρωινά μαθήματα..

Ο Βασίλης, λοιπόν, είναι ένα επιτυχημένο άτομο στο επιχειρηματικό κόσμο της Κύπρου, γύρω στα 30 και πάρα πολύ ευπαρουσίαστος. Θα μπορούσε να έχει όποια γυναίκα ήθελε στα ποδιά του, αφού τον περιτριγυρίζουν συνεχώς, προσπαθώντας να το βάλουν στα δίκτυα τους, αλλά αυτός, αν και κύριος (το τονίζω αυτό, γιατί στις μέρες τους ψάχνεις με το κουταλάκι) έναντι τους, έχει ακολουθήσει άλλο δρόμο για κακή τους τύχη εν άγνοια τους (είπαμε ο καθένας έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει στο κρεβάτι του και δεν είναι ανάγκη να δίνει λεπτομέρειες). Πριν καιρό, έχει ακουστεί η φήμη ότι έχει αρραβωνιαστεί, αλλά σας λέω εγώ από πρώτο χέρι ότι δεν υφίσταται.

Το Βασίλη, τον γνώρισα σε αρκετά νεαρή ηλικία (μιλάω για μένα εδώ), τότε που προσπαθούσα να ανακαλύψω το κρυφό (σεξουαλικό) κόσμο των μεγάλων, από το γνωστό σε όλους μας mirc. Τότε, ο Βασίλης, ήταν γύρω στα 25 χρονών, καθόλου γνωστός, όπου προσπαθούσε να πετύχει στην επαγγελματική του καριέρα και το μόνο που έψαχνε ήταν το καθαρό σεξ, χωρίς έρωτες και κουραφέξαλα. Ήταν νέος, ωραίος και με θετική ενέργεια (τι άλλο να ήθελα?). Εγώ βέβαια, από την άλλη, ήμουν σχεδόν άπειρος, και όλο αυτή η γνωριμία, μου ήρθε γάντι. Ήταν ο μέντορας μου στους κρυφούς μου πόθους και τα έχουμε σχεδόν δοκιμάσει όλα! Έχω μάθει, αλλά και έχει μάθει απέξω και ανακατωτά το κορμί του/μου και τα ευαίσθητα του/μου σημεία. Οπότε, καταλαβαίνεται ότι έχουμε δέσει στο κρεβάτι. Από τότε, ακόμα κρατάμε μια Α επαφή, πότε εντονότερη και πιο συχνή και πότε λιγότερη κατά διαστήματα. Αξίζει να αναφέρω εδώ ότι πλέον όποτε βρεθούμε περνάμε μαζί ολόκληρο το βράδυ.

Το τελευταίο καιρό, αν και έχει ένα μήνα να βρεθούμε τε-τα-τε (λόγο του πιεσμένου προγράμματος μας που έχουμε και η δυο), εντούτοις μιλάμε σχεδόν καθημερινά (αν δεν είναι καθημερινά, είναι σίγουρα μέρα παρά μέρα – αλλά σπάνιο αυτό) τα γνωστά «χαζοχαρούμενα» κατ’ εμένα (Καλημέρα μωρό μου, άγγελε μου.. τι κάνεις.. πως ήταν η μέρα σου.. κοκ). Μπας να τρέχει κάτι άλλο και δεν το ψυλλιάστηκα τόσο καιρό? Εύχομαι να μην είναι αυτό που φαντάζομαι..

PS: Εύχομαι, να έχετε περάσει ένα πολύ ωραίο Σαββατοκύριακο!